หน้าพัง 2 เดือนกว่า....

        สวัสดีค่ะ อยากที่เคยบอกหนูชื่อ ลูกวัว (หน้าพัง) ก็เคยเล่าให้ฟังที่ตั้งกระทู้แรก ว่าเพราะอะไรที่หน้าหนูพัง นี้หน้าก็พังมา 2 เดือนกว่าแล้ว ก็อยากที่ทราบจากคนน่าเนียนๆสิวขึ้นคาบคืน หนูใช้ชีวิตปกตินี้ล่ะค่ะ แต่สังคมนี้สิค่ะ ไม่ปกติจากหนู จากเพื่อนที่เคยอิจฉาหน้าหนู ว่าน่าเนียเคยสิวขึ้นไหม จนเวลาเจอกัน นี้หน้าเป็นเยอะนะเนีย หมดสวยกัน จากคนที่เคยรู้จัก สนิมสนมก็เริ่มห่างจากหนูไปที่ละคม สองคน จนนี้ไม่เหลือใครแล้วค่ะ เพื่อนตอนนี้สักคมหนูยังไม่มีเลยค่ะ ถึงมีก็ไม่สนิทเหมือนเมื่อก่อน แค่หน้าหนูพังแค่เนียทำให้คนเราไม่มีเพื่อนเลยหรอค่ะ ทุกวันแม่ก็ให้กำลังใจหนูค่ะ หน้าเริ่มดีขึ้นแล้ว แต่สิวยังขึ้นทุกวัน ถ้าทุกคมจะถามว่าทำไมไม่ไปรักษาหน้าที่หมอล่ะ ใช่ค่ะ ดิฉันไม่มีตังมากพอหรอกค่ะที่จะเค้าหาหมอ แล้วมันใช่เรื่องหรอค่ะที่จะขอตังพ่อแม่ไปหาหมอรักษาหน้า ซื้อครีมเองมาใช้ได้ หน้าพัง ก็ต้องไปหาหมอจ่ายตังเองได้สิค่ะ ชีวิตชอบเล่นตลกเราเสมอ แล้วทุกคมรู้ไหมค่ะว่าชีวิตที่เดียวดายเป็นไง เข้างานก่อน 9โมง เลิกงาน 2 ทุ่น ก็ไม่เจอใครแล้ว กว่าจะอาบน้ำกินข้าว เกือบ 3 ทุ่น ก็หมดวันแล้วใช่ไหมค่ะ ไม่ค่ะ ก่อนจะนอนหนูชอบนึกฝัน ( ทุกคนเคยเป็นนะค่ะ ) มันช่างสวยงานยิ่งกว่าโลกความเป็นจริงซ่ะอีก สำหรับหนูโลกของหนูยิ่งกว่านรกค่ะ มันช่างเหงา เดียวดาย จะพูดจะคุยกับใคร ก็ไม่จริงใจสักคม ถามว่าหนูชินยัง ถึงไม่ชินก็ต้องชินค่ะ

       ขอพื้นที่ระบายหน่อยนะค่ะ ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ ยัยลูกวัน